توقف های سریالی نماد معاملاتی شرکت های بورسی و فرابورسی در حالی به چالشی بزرگ برای سهامداران و سرمایه گذاران و بهانه ای برای اعتراضات گسترده آنها شده که به نظر می رسد تلاش رییس سازمان بورس و مدیران بازار سهام برای بروز این رفتار همچنان ادامه دار است.

توقف های سریالی نماد معاملاتی شرکت های بورسی و فرابورسی در حالی به چالشی بزرگ برای سهامداران و سرمایه گذاران و بهانه ای برای اعتراضات گسترده آنها شده که به نظر می رسد تلاش رییس سازمان بورس و مدیران بازار سهام برای بروز این رفتار همچنان ادامه دار است.

به گزارش بورس نیوز، این توقف های گسترده نمادها در حالی از زمان انتصاب ریاست جدید سازمان بورس دوباره از سر گرفته شده که شاید در کل تاریخ 49 ساله بورس و اوراق بهادار نتوان موردی را به یاد آورد که همزمان حدود 100 نماد فعال در بازار همگی بسته باشند؛ حتی در زمانی که فصل ارایه گزارشات میان دوره ای و یا پایان دوره ای فرا می رسد و تعداد شرکت های دارای تعدیل سود زیاد می شود نیز توقف نمادها به این شکل گسترده و البته در بازه های زمانی طولانی مدت نبوده است.

بگونه ای که اکثر فعالان بازار سرمایه و سرمایه گذاران اولویت اول کاری شاپور محمدی را تنها اقدام برای توقف نمادها می دانند تا مدیریت و نظارت بر کل بازار سرمایه و تلاش برای توسعه و بهبود اوضاع حاکم بر آن.

ضمن اینکه به اعتقاد سهامداران و سرمایه گذاران این روش سازمان بورس و شرکت های بورس و فرابورس به نوعی تله ای جدید برای به دام افتادن سهامداران است که این خطر، در وهله اول می تواند موجب فرار سرمایه ها از بورس تحت تأثیر نحوه عملکرد تیم مدیریتی جدید سازمان بورس شده و در وهله دوم افراد را به نوسان گیری های لحظه ای و روزانه سوق دهد.

علاوه بر آن، سرمایه های سهامداران در 100 نماد بورسی و فرابورسی در حالی محبوس شده که همزمان با آن صاحبان سپرده های بانکی نرخ سود تضمین شده 18 تا 22 درصد و در مواردی حتی درصدهای بالاتر سود را دریافت می کنند و این شرایط به ضرر سهامدارانی است که ریسک بورس را به امید کسب سود به جان خریده اند. حال آنکه به دلیل برخی بی تدبیری ها نه تنها سودی به دست نیاورده اند، بلکه با زیان نیز مواجه هستند.

بگونه ای که در حال حاضر با توجه به توقف حدود 100 نماد معاملاتی بورسی و فرابورسی، سرمایه ای به ارزش بیش از 105 هزار میلیارد تومان بلوکه شده است که با احتساب سود 18 درصدی سپرده های بانکی، رقمی نزدیک به 19 هزار میلیارد تومان سود از کف سهامداران این شرکت ها می رود.

بدین ترتیب معضل توقف های گسترده و طولانی مدت نمادها و بازی های جدید سازمان بورس در حالی به بهانه رفع ابهام از شرکت ها و شفاف سازی دقیق تر همچنان ادامه دارد که مزیت اصلی بورس نقد شوندگی بالای آن در مقایسه با سایر بازارهای مالی و سرمایه گذاری است. هر چند متأسفانه با بی تدبیری متولیان بازار سرمایه این شاخصه مهم هم اکنون به کلی زیر سوال رفته و مطمئناً برآیند آن چیزی نخواهد بود به جز فرار سرمایه ها در آینده نزدیک و از دست رفتن اعتماد سرمایه گذاران از بورس. ضمن اینکه اگر شرایط به همین منوال پیش رود بازار سرمایه ایران بزودی تعطیل خواهد شد!!

اما در چنین وضعیتی مسئولین در واحدهای نظارت بر ناشران بورس یا فرابورس و حتی برخی مدیران سازمان در حالی به راحتی از تعداد نمادهای متوقف سخن می گویند که معلوم نیست واقعاً چه تعداد نماد دیگر باید متوقف شود تا این روند پایان یابد.

البته شاید در نگاه مسئولین، توقف حدود 100 نماد معاملاتی در مقابل حدود 500 نماد موجود در کل بازار سهام چندان به چشم نیامده و مهم نباشد، اما بد نیست این تعداد را از نگاه آمار و ارقام و از منظر ارزش بازاری آنها بررسی کنیم. بطوریکه در حالی این تعداد نماد متوقف ارزشی بیش از 105 هزار میلیارد تومان را دارند که حدود 63.5 هزار میلیارد تومان آن مربوط به شرکت های بورسی و حدود 42 هزار میلیارد تومان آن مربوط به فرابورسی هاست.

به عبارت بهتر در حال حاضر حدود 18.78 درصد از ارزش کل بازار بورس و 81.51 درصد از مجموع ارزش بازار اول و دوم فرابورس به دلایل مختلف در زندان توقف نماد سازمان حبس شده اند که این نسبت ها در مجموع حدود 27 درصد از کل ارزش بازار بورس و فرابورس را شامل می شود.

به هر ترتیب نکته اساسی در این قضیه اینجاست که وقتی عدم نقد شوندگی و معضل حبس شدن در زندان توقف نماد، امروزه به یکی از اصلی ترین و بزرگ ترین ریسک های فعلی بازار سهام تبدیل شده است، چگونه می توان به جذب سرمایه صاحبان نقدینگی از دیگر بازارهای موازی با بورس امیدوار بود؟